Mam skrzydła, które odrastają jeszcze większe, kiedy je podcinasz...

 Pamiętacie moją kolekcję śnieżnych kul?

Od tamtego czasu trochę się powiększyła, 

m.in. o tę cudna niewiastę ;)

I właśnie ona, tak mi jakoś podpasowała do tego, 
co mam dziś do powiedzenia,

a właściwie do wykrzyczenia...

Taka krucha i delikatna, 

a jednocześnie nie do ruszenia.

 Wszystko wydaje się jej być dostępne, na wyciągnięcie ręki.

Widzi wszystko i ma coraz większą świadomość, 

że tkwi w zamkniętym świecie, z którego nie może się wydostać.

Coraz silniej dociera do niej prawda, 

że dopóki nie usunie tego co ją ogranicza, 
podcina jej skrzydła i popycha ją w pustkę, 

to na zawsze pozostanie uwięziona.

Czuje, że jest jeszcze zbyt słaba

i nie ma jeszcze w sobie odwagi, żeby to zmienić.

Nie obudził się w niej jeszcze ten pierwotny bunt, 

który uśpiła dawno temu... bo musiała.

Ale w końcu wykrzyczy:

Mam skrzydła, 

które odrastają jeszcze większe, 

kiedy je podcinasz !!!

Życzę Wam wewnętrznej siły 

i wiosennego przebudzenia zmysłów :)