czwartek, 31 stycznia 2013

Spróbuję . . .


Minęło zaledwie kilkanaście dni, 
od mojej ostatniej obecności w blogowym świecie,
a ja czuję się, jakby minęły całe wieki.
Taka zastygła w niemocy, 
przygnieciona samoświadomością, 
mogłabym trwać i czekać, 
aż zniknę...

Ale nie chcę tak czuć.
Nie, jeśli mogę decydować.

Chcę być tutaj, w moim Zaciszu 
i chcę dzielić się z Wami sobą.
Tym co kocham, 
tym co mnie fascynuje,
czym żyje moja dusza.
...

Ostatnio pokazałam Wam obraz, 
tak jak go widzę, 
kiedy budzę się każdego ranka...

Tym razem również pokażę obraz, który namalował mój Mąż. 
W surowej drewnianej ramie, wykonanej przez Niego :)

Tak właściwie, to jedynie niewielka jego część...

W moich ulubionych barwach :)





Jeszcze kilka kadrów, 
drobiazgów z mojej kuchni...




...w moich ulubionych kolorach,
bieli, szarościach, 
odcieniach nieba i "miętusach" :)




Na koniec, 
moja młodsza "dziewczynka",
która odpłynęła w ramiona Morfeusza, 
akurat tam, gdzie jej nie pozwalam ;)
Nie miałam sumienia jej budzić, przez szacunek do cudzego snu ;)

Zazdroszczę jej tego błogostanu...




...

Ostatnie tygodnie były dla mnie trudne.
Zbyt trudne.
I na tyle dotyczące mojego wnętrza, 
że nie potrafiłam oddzielić tego, od bycia tutaj.
To powoli mija i choć czasem powraca jak zły sen,
to wiem, że dam radę TO pokonać.
Bo tak chcę.
Bo jestem silna.

...

Dziękuję Wam z całego serca, 
że mimo mojej nieobecności,
odwiedzaliście moje Zacisze.
Dziękuję za Wasze komentarze, maile i ciepłe myśli :)

To niesamowite, 
że ludzie, którzy się nie znają,
tak wiele potrafią dać z siebie, tylko po to, 
żeby wywołać uśmiech na twarzy drugiego człowieka :)

Jesteście niezwykli, 
tak jak niezwykłe są Wasze dusze, 
które motywują ciała 
do okazywania dobra i piękna :)


Serdecznie Was pozdrawiam :) 



wtorek, 15 stycznia 2013

W pułapce . . .


W pułapce własnej niemocy...
patrzenie na twórczość bliskiej osoby, 
daje mi chwile ukojenia...




Ten obraz, 
jest najbliższy mojej duszy
...


Wiem, że nie ma mnie tu ostatnio.

Potrzebuję jeszcze trochę czasu, 
żeby móc znów patrzeć na wszystko tak, 
jak chciałabym Wam to pokazać, moimi zdjęciami...

Wiem, że mimo mojego niebytu w tym wirtualnym świecie, 
zaglądacie do mnie...
Dziękuję Wam za to :)
Dziękuję Wam za każde słowo, które wywołuje uśmiech na mojej twarzy :)

Wiem, że mogłabym tego nie pisać, 
ale nie chcę tak po prostu milczeć...

Cieszę się, że mam To Miejsce, Moje Zacisze 
i mogę tu wracać.

Pozdrawiam Was ciepło :)



piątek, 4 stycznia 2013

Mówi się, że niektórzy mają serce na dłoni... Nie tylko ;)


Pamiętacie serce ukryte w orzechu
prezent od mojego Środkowego Syna,
 które pokazywałam jakiś czas temu?

Okazuje się, że serce to chyba znak firmowy, 
który niechcący wtopił się w tożsamość mojego Syna ;)

Wczoraj, wracając ze szkoły, 
"przypadkiem" wszedł w kałużę i "trochę" zamoczył buty ;)
Po powrocie do domu i zrzuceniu (dosłownie) butów,
zauważył na skarpetce plamkę o cudownym kształcie :)





Skarpety cały dzień śmigane, 
więc wybaczcie estetyczne faux pas... 
ale po prostu musiałam ;)

To mój pierwszy post w tym roku, 
więc korzystając z okazji 
życzę Wam (i sobie trochę też), 
 twórczych dni, wieczorów i nocy :)

Ps.
Mam strasznego niechcieja 
blogowego, zdjęciowego i inne ...ego :(
Oby mi tak nie zostało...



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...